Het is voor mij een nieuwe ervaring en het voelt nog steeds als zo’n enorm gat…. De feestdagen vieren zonder mijn ouders. Nu komt het bij mij ook nog eens zo uit dat zowel ik als mijn man jarig zijn in december en onze zoon begin januari. Een heleboel feestdagen achter elkaar, maar dit jaar voor het eerst zonder deze lieve mensen. Het voelt als een enorme leegte.
Het is nu bijna een jaar geleden dat mijn wereld letterlijk op z’n kop stond. Dat het zo’n enorme impact heeft, kun je van te voren niet bedenken. Ik kan me nog steeds schuldig voelen als ik iets van mijn ouders opruim, er afscheid van neem. Dan zeg ik nog steeds: sorry mam, sorry pap. Het voelt zo raar dat jij dat kunt beslissen over de spullen van een ander.
En dan is ook de definitieve verkoop van het huis aan de orde. Nog één keer gaan we naar het huis om de laatste kasten te verwijderen, die de nieuwe bewoners niet gaan gebruiken. En dan natuurlijk nog even de inspectie en erna de overdracht van de sleutel. Poeh, ik weer nog even niet hoe ik daar op ga reageren, maar velen zeggen dat dat me nog zwaar zal bevallen. Maar eerlijk gezegd, de nieuwe bewoners zijn heel leuk. Dus ik voel wel enigszins een vorm van vrede hiermee.
Als dit achter de rug is, is het Kerst! Kerst vorig jaar was nog zoals het moest zijn… Ja, ik klink waarschijnlijk heel down, maar zo voel ik me echt niet hoor. Het zijn alleen af en toe van die gedachtekronkels waarvan iedereen zegt dat je ze mag toelaten;). Maar ik wil mijn rug rechten, ik wil kijken naar de toekomst. Nog zo belangrijk, genieten van de dingen die we samen hebben, en samen met de kinderen. De Circle of Life, die ben ik zo gaan begrijpen. Dus, ik kijk uit naar Kerst, Kerst samen met de kinderen;)!
Alvast fijne feestdagen en op naar een mooi 2025!